Op 16 mei jl. was een viering van de Ekklesia Breda gewijd aan het werk van Dag Hammarskjöld. Deze Zweedse diplomaat was secretaris-generaal van de Verenigde Naties van 1953 tot aan zijn plotselinge dood in 1961. Hij bleek een dagboek te hebben bijgehouden over zijn mystieke weg: een reis naar binnen waarin hij in dialoog is met zichzelf en met God. Dit dagboek werd in 1963 onder de naam Merkstenen gepubliceerd en is nog altijd voor velen een zeer inspirerende leeservaring. Hier deel ik de toespraak die ik voor deze viering heb geschreven. 

Ik loop stage in de Ekklesia Breda waar de online uitzending van 18 april gaat over het verhaal van de ongelovige Tomas. Voor deze uitzending heb ik een korte overweging geschreven met de centrale boodschap: als we niet wegkijken van de ellende van de ander en bereid zijn om zijn kruis te helpen dragen, zal het kwaad nooit het laatste woord hebben.

Abby Stein is een kind uit het ultra-orthodoxe chassidisch jodendom en wereldwijd de eerste transgender met deze achtergrond. Ze is rabbijn en activiste en gaf een interview aan Trouw. "In de gemeenschap zeggen ze over mensen zoals ik dat we 'van het pad' geraakt zijn. Maar dat klopt niet: ik ben op mijn eigen pad." Haar visie op religie en haar godsbeeld vind ik prachtig.

Een plaats van barmhartigheid. Medemenselijkheid. Waar je ondanks je menselijk tekort jezelf aanvaard weet. Jij mag er zijn. Welmoed Vlieger schreef er een mooie column over die mij oproept om die plaats te bieden.

Laatst bladerde iemand mijn folder door die het vervolgens de kwalificatie 'nogal zweverig' gaf. Dat wordt vaak gezegd van spiritualiteit en ik zie het als een uitdaging om het in no nonsense woorden te gieten. Blijkbaar heb ik dus nog werk te doen! :-) Sharda Nandram, hoogleraar hindoe-spiritualiteit en samenleving aan de Vrije Universiteit Amsterdam, zegt: "Voor mij betekent spiritualiteit erachter komen hoe je jouw kwaliteiten die voor een groot deel nog onbenut zijn, tot volle bloei kunt laten komen. Daar is niets zweverigs aan."

In de stiltes valt de scheiding weg. Scheiding is de bron van lijden. De breuk tussen mens en mens, tussen mens en omgeving, tussen het goede en het kwade in jezelf. Ieder mens moet overleven in scheiding, en hoe mooi is het als dat even wegvalt. 

Ook filosoof Welmoed Vlieger hekelt de toenemende medicalisering van levensvragen rond angst, tegenslag en verlies, waardoor mensen onnodig in de ggz belanden.

Het fenomeen burn-out is een groeiende bron van zorg en aandacht. Christa Compas - directeur van het Humanistisch Verbond - en Bas Tomassen - directeur van Medisch Expertise Centrum Sitagre - vragen erkenning voor geestelijke zorg in het gewone, werkende leven van mensen.

Op Netflix gekeken naar de zesdelige serie After Life, die tussen de harde grappen en het venijn pareltjes van levenswijsheid laat zien. Ik ging van gêne naar schaterlach naar ontroering. En dan krijg je als extra cadeautje ook nog de mooiste muziek te horen. Zoals het prachtige Into my arms van Nick Cave. 

Haemin Sunim is een Koreaanse zenboeddhist met een even eenvoudige als inspirerende boodschap: meer imperfectie zorgt voor meer compassie. Om te beginnen compassie voor jezelf.

In een interview (Letter & Geest 23 december 2018) geeft psychiater en hoogleraar Iris Sommer een interessante inkijk in het menselijk bewustzijn en dat we door te denken met aandacht een ruimer beeld krijgen van wat er om ons heen gebeurt.  

In een prikkelend interview (Brabants Dagblad 22 december 2018) stelt bestuurssocioloog Mark van Ostaijen dat het ideaal van de onbegrensde individuele vrijheid zijn grenzen kent. "Opnieuw zoeken naar onderlinge binding kan geen kwaad. Betekenisgeving ontstijgt het individu."