Waarom deze vuurplaats?
Ik ben Els. Getrouwd en moeder van twee jongvolwassen kinderen. Ik beschouw mezelf als een zondagskind. Niet omdat mijn leven altijd zo rimpelloos is verlopen. Maar omdat ik van nature ben uitgerust met een spirituele gevoeligheid die mij van jongs af aan heeft aangezet tot zelfreflectie. Dat deed ik door heel veel te schrijven. Zo hield ik dagboeken bij en schreef ik gedichten. Hiermee probeerde ik de wereld om me heen en mijn plaats in die wereld te begrijpen.
Zoals zovelen kreeg ik op mijn levensweg naast vreugde en geluk ook te maken met pijn en verlies. Ik vond mensen en plaatsen waar ik over mijn pijn kon vertellen. Waar ik werd aangespoord om mijzelf aan te kijken, te leren, los te laten en te groeien.
Dit zijn voor mij vuurplaatsen geweest, waar ik steun en kracht vond om overeind te blijven en steeds opnieuw mijn weg te vinden.
Toen zich een nieuw kruispunt in mijn leven voordeed, besloot ik zelf een vuurplaats aan te leggen. Omdat ik geloof dat deze plaatsen waardevol zijn als rustplaats om op adem te komen van alles wat het leven van je vraagt. Om in balans te komen met jezelf en dus ook met de ander. Een plaats van ontmoeting en gesprek. Waar je stil kunt staan en stil kunt zijn en op verhaal kunt komen. Het verhaal van jouw weg.